داستان بهرام گور و آزاده در شاهنامه فردوسی، یا بهرام گور و فتنه در هفت پیکر نظامی یکی از زیباترین داستانهای ادبیات ایران است. در روایت فردوسی و نظامی تفاوتهایی وجود دارد که البته توجه اثر حاضر، بیشتر بر روایت نظامی است که منشأ ضرب المثل “کار نیکو کردن از پر کردن ” است.(به عنوان مثال در روایت فردوسی بهرام و آزاده سوار بر شتر، و در روایت نظامی سوار بر اسب هستند.)

نمایش این داستان، بویژه در دوره ساسانی و بر روی ظروف دایره ای شکل از جنس نقره، و بر روی ظروف سفالین سلجوقی مورد توجه بوده و آثار زیادی از آن با این مضمون بدست آمده است. با توجه به فرم دایره ای ظروف مذکور، در این اثر هم سعی شده تا از طرحی هندسی با فرم نزدیک به دایره استفاده شود و ترکیب بندی اثر هم بسیار به آنها نزدیک و شبیه است. تمامی خطوط جداکننده ی فیگورها و شخصیتها، کاملاً منطبق با خطوط گره هندسی است. طرح هندسی در پیش زمینه  اثر، به صورت خام و رنگ نشده باقی مانده تا به ماهیت هندسی آن تاکید نماید