در چنین زمانه‌ای که پر است از مسائل و بحران‌های فرهنگی و هویتی، البرز با جستجویی پیوسته و دقیق در پی کشف این مسائل در گذشته‌ای ایده‌آل و بازنمود آن در تصویری نو است. او با تکیه بر میراث فرهنگی خود سعی دارد تا با گزینشی خاص و تلفیقی نوآورانه از مضامین گذشته، آثاری متناسب با شرایط زمانه‌ی خود ایجاد کند.

آنچه که البرز در این مجموعه از آن بهره برده، شامل دو اندیشه است: یکی «آتش»، که برآمده از اندیشه‌ی  زرتشت و فرهنگ قدیم ایرانی است، و دیگری «نقوش هندسی و اسلیمی» که نتیجه‌ی هنر ایران پس از اسلام است. هر کدام از این دو، ریشه‌ها و مفاهیم خاص خود را دارد که در اینجا و در کنار هم، حامل و ایجادکننده‌ی مفاهیم جدیدی است که هنرمند در پی آن است.

علاقه‌ی البرز به تاریخ و فرهنگ ایران زمین باعث شد تا او شیفته‌ی اسطوره‌ها و مضامین مربوط به گذشته‌ی ایران، و به خصوص کیش زرتشت شود. پدیده‌هایی مانند چهار فصل، دوازده ماه، سپیدی و سیاهی، خیر و شر، نور و تاریکی، هندسه و ارگانیسم، اسارت و آزادی، و امثال این، که برآمده از همان اندیشه‌هاست را می‌توان در آثار او یافت.

با این حال آثار او پیش از همه‌ی این مفاهیم، ترکیبی است تازه و جذاب از عناصر هنرشرقی (خاورزمین) و ایرانی که گویی بی هیچ واسطه و بهانه‌ای در پی نمایش خود است. در واقع، ما با آثاری خود سامان مواجهیم که پیش از آن که بخواهد به مفاهیمی زیبا و ایده‌آل دست یابد، خود زیباست. نقوش هندسی، فرم‌های ارگانیک، رنگ‌ها، کنتراست‌ها، بافت و هر آنچه که مشمول این تصاویر است، دیدنی است.

خالد اسماعیل وندی