آتره همیشه در ذهنم ارزشمند بوده و هست.

این ارزش را گاه از کهن الگوهای تاریخی باید جست، گاه از درد و رنج روزگار که در بین تلخ کامی ها، خود را نشان می دهد و از همه مهم تر شاید توصیفی از درک عشق و سوختن عاشقانه باشد که با زبان قابل بیان نیست، به گونه ای در بیان آن از رنگ و قلم استفاده شده است.

مجموعه ی آتره نتیجه ی مطالعات شش سال گذشته من است. مجموعه ای از رنگ ها، تضادها و مکمل های رنگی که بنا بر تجربه پیام نوینی را به شکل زیباتری از نادیدنی ها بیان می دارد. زیبایی فرم و رنگ که به شکلی آزادانه در حین کار به وقوع پیوسته است و به گونه ای بیانگر تلفیقی از ادبیات عرفانی و مفاهیم فلسفی ایران باستان است.

البرز عادی

اردیبهشت 1402