سرانجام ناگزیر
مرگ به خودی خود فرآیندی طبیعی در گذار آرام زمان است . تغییری کیفی و برگشت ناپذیر، روایتی در یک چرخه ی بی انتها.
با گذشت هرلحظه چیزی در ما می میرد.
مرگ زمانی ناهنجار می شود که اختلالی در آن صورت گیرد.
اختلالی که بر اثر مواجهه ی چالش برانگیز ما با جهان پیچیده ی امروز ایجاد می شود.
ما تحت تأثیرات عمیق آسیب های زیست محیطی ، مشکلات اجتماعی- سیاسی و مسائل وجودی قرار داریم که خود پدید آورنده ی آنیم.
پروانه سیلانی – مرداد 1401