طرحی نگرورزانه بر روشِ طراحیِ سلف پرترههای معلّقِ

» خودکاریِ روانیِ سوررئالیسم « کنکاشی در امکاناتِ

محمدقادریان/ مهر 1400
چهار سال پیش، زمانی که حدود دو ساعت منتظر شدم تا تعمیرکار، موبایل را تحویل دهد، در چمنهای پارکِ پل فردوسی اصفهان مشغول طراحی شدم. نگاهم به گلی تک افتاده در سطح وسیعِ چمن افتاد. لکهای زرد در میان آن همه سبز بود که توجهم را جلب کرد و نگاهم بر آن ماند. بدون این که به صفحه نگاه کنم، از گل طراحی کردم. یکی…. دوتا ….. سه تا……. سیتا… ) تصویر 1 . نمونه هائی آن طراحی ها است (. تصویر 1. تاریخ 1 / 3 / 96 خیلی عجیب بود…. یک فرمِ مشخص، امکانِ بیپایان فرم متفاوت را در خود داشت!! و این جا بود که پرسشی برای من شکل گرفت. واقعیت چیست؟ آیا واقعا، واقعیت ثابت و مشخص است؟ وقتی خیره به گل، بدون این که به صفحه نگاه کنم طراحی میکردم، عینیت گل بود که در طراحی آشکار میشد و صد جلوه پیدا میکرد و یا بر عکس، اتفاق، ذهنیت و ناخودآگاه بود که واقعیت را تفسیر میکرد؟ پرسش از عینیت و ذهنیت، خودآگاهی و ناخودآگاهی در ارتباط با واقعیت، گرچه پرسشی است درازناک و با تاریخی طولانی، اما برای من با این تجربۀ شخصی موضوعیت پیدا کرد…

ادامه را در پی دی اف بخوانید