یک شاخه گل سرخ، شاید در زمانه‌ای این چنین، اشاره‌ای نیش‌دار و گزنده باشد؛ و اکنون که واژه‌ها به تعابیر و تفاسیرِ نادرست آلوده شده‌اند و اخبار و افعال، نشان از نادانی و فهم ناشایست دارند، می‌توان از کارکردِ اسطوره‌ای عناصر، بر شناساندن درستِ واژگانی همچون: دوستی، عشق، صلح، مدارا و تولیدِ پیروزمندانه خِرَد بر شرِّ غالب، یاری گرفت.
یک شاخه گل سرخ بهانه‌ایست بر اتخاذِ یک زبانِ مشترک در خلقِ اثری که می‌تواند و بایست چنان کارساز باشد که آرامشی یا تکانه‌ای در جان و جهانِ بیننده ایجاد کند.
در ایران، گل سرخ به نام‌های دیگری نیز شناخته شده است: وَرت، وَرد، سُهرورد و گل محمدی؛ و در اصفهان، باغ‌های گل سرخ نیز شُهره بوده، آنچنان که در سفرنامه‌های گردشگرانِ ایرانی و فرنگی، بسیار از این ویژگی یاد شده است. همچنین گل سرخ، همیشه دستمایه ای ارجمند بوده در اندیشه و دستِ اهالی فرهنگ و هنر.
مجموعه پیشِ رو، به جستجوی معنای ژرف و چندلایه گل سرخ، در هنرهای تجسمی می‌پردازد. این نمایشگاه، ما را فرا می‌خواند که به گل سرخ، فراتر از ظاهر آن نگاه کنیم؛ ما با دوگانگی و هم‌آوایی‌های گل سرخ روبرو خواهیم شد و آن را نه تنها به عنوان یک نماد، بلکه به عنوان بازتابی از خویشتنِ خویش درک خواهیم کرد. یک شاخه گل سرخ، گردهمایی هنرمندان اصفهان است برای دیدار؛ برای یادآوری و پاسداشت دوستی، عشق و صلح.
کیوریتور: مهدی تمیزی | زمستان 1403
