یادداشتی بر گالری دیدار و نمایشگاه گروهی نقاشی و حجم :
حسام عزمی – فروردین و اردیبهشت ماه 1397 اصفهان
در سه ماه گذشته سه رویداد هنری با سه جریان و ایده آل مختلف در اصفهان شکل گرفت که بی شک هر یک از آن بخش مستقلی از نوعی رفتار هنری بود که هر یک متفاوت از دیگری و تا اندازه ای بی کم و کاست به نمایش درآمد. در آغاز در موزه ی هنرهای معاصر اصفهان معجزه های تونی کرگ بود .به این آثار به اندازه ای در خور، حرفه ای و مستقل پرداخته نشد و بررسی و نقدی مکفی جای خالی خود را نشان داد .در صورت هنری دیگر که پیش روی قرار گرفت ، آثار کاوه کاووسی بود در گالری بیان .آنچه که پیمانه ی کارهای کاووسی را سنگین می کرد رویکرد تاریخ نگارانه ی هنرمند بود و در ادامه تکنیک و پرداخت منحصر به فرد در ابعاد مکفی و لازم . فرای رفتار اجرایی گالری بیان که به خوبی صورت پذیرفت ؛ شاهد یک فرم مایه ای دیگر در روند فکری آثار هنری بودیم . متفاوت و مستقل و شاید بتوان گفت تا اندازه ای دیده نشده.
در اینجا شاید بتوان به زیست بوم هنرمند و دغدغه های به دست آمده ی او در این طی طریق تاکید کرد .بر این آثار بررسی و نقدی در فضای هنری اصفهان صورت نگرفت و انگار که به سادگی از آن گذشته شد ! که البته لازم است در جای خود نگاهی جدی به چرایی آن کرد و می توان پرسید که گستردگی و آزاد اندیشی و یا چفت و بست تنگنای ذهنی پذیرش هنرمندان دیگر در بطن هنر مدرن اصفهان تا چه حد است ؟
از ورای این پیش درآمد به گالری دیدار می رسیم و نمایشگاه گروهی نقاشی و حجم .در کلیت آثار به نمایش در آمده می توانیم به راحتی و بی هیچ شکی به هنر و هنرمندی در این مجموعه بپردازیم . جدای از ماهیت مستقل حجم – فرم و رنگ در آثار ارائه شده با عنوان مجسمه و نقاشی ، تک تک آثار بار هنری خود را به سر انجام می رسانند. در ارائه و انتخاب آثار و میزانسن گالری، نگاه دچار سردرگمی نمی شد . نه از هر در سخنی بود و نه از بازار شام خبری. می توان گفت که این نمایشگاه به اندازه ی کافی دچار وسواس هنری بود .از ورای تکنیک و موضوع نقاشی ها باید به سلامت رنگ در تمامی آثار اشاره کرد .از طبیعت بیجان قلی زاده تا افسانه های میرزایی. از ابهام بصراوی که هر آن ممکن است به وقوع برسد تا ظرافتی منحصر به فرد در مدرنیته ی سلطانی. از شورِ سیالِ به چشم رسیده در آثار تحویلیان تا وقوع پر حادثه در کثرتی درهم در آثار طباطبایی. و بافته های بابایی در بخش حجم که نگاه را در خود می شکند و شاید در ایماژ و بُعدی دیگر، آوایی پُر نسیم که در لابه لای این سیم ها شنیده می شود …
نکته ای که در این مجال به آن پرداخته خواهد شد و ادامه ای خواهد بود بر مدعای مقدمه ، سکوت زیستی و بی دغدغه در فضای زیستی اصفهان است. در ابتدای این متن به تونی کرگ و کاوه کاووسی اشاره شد . فرای موضوع کم اندیشی به نمایشگاه های این دو ، بحث زیست بوم هنرمند در هر زمان مورد نظر و بررسی بوده و هست . اصفهان شهریست که از دیرباز روزگار را به آرامی طی کرده . از شور مشروطه خواهی گذشته است و جنگ را در دو دهه ی پیش به پایان برده است . و شاید هم به فراموشی سپرده است . تا شر وُ شوری دیگر شاید سنگ لاخ راه و یا کوره راهی کوتاه یا بلند در بین باشد . اما این روزها را همچنان در سکوت به سر می برد . و این سختی کار را بر هنرمند مدرنیست دو چندان می سازد. از میان سکوت ، های وُ هویی یافتن ساده نیست . در ظاهر ماجرایی نیست که بتوان در بطن آن قرار گرفت و به آن پیچید. هر چند که در همین سکوت جریان هایی شهر را در بر می گیرد که تنها در پایان ، تغییرو تثبیتش به چشم می رسد ! رخدادهایی عموما ناخوش که بی شک دغدغه ی هر هنرمند مدرنیست می تواند باشد .و می توان آنقدر به جد بر روی چرایی هر کدام از آن ها پای فشرد که خود به جنبشی بینجامد. از تغییر بی پایه و اساس چهره ی شهر گرفته تا ندانمکاری های بی حد وُ حصر زمامداران امر که هر کدام ضربه ای کاری بر پیکر این زیست بوم می رسانند .بر این نکته باید پای فشرد و بر آن متمرکز شد و همانند بی اعتنایی به حضور هنرمندان دیگر در این شهر از سوی صاحب نظران هنر ، چرایی این مهم را نیز باید به بوته ی نقد گذاشت .
در مجموعه آثار گالری دیدار ، نگاه مدرن هنرمندان به کنکاش در این سکوت و یکدستی حاکم بر این زیست بوم برآمده است . و ماحصلی که از این کار حاصل شده است نشان از رویکردی ساده و بی تکلف دارد . رویکردی در دیدار با سکوت و جریان پُر آشوب سیال ذهن .این اجرا شاید آغازی باشد در به ثمر رساندن یک هماهنگی گروهی در روندی واحد – متفاوت و مدرن . شاید تنها نقد مخالفی که در این نمایشگاه به چشم آید کوچک بودن بیش از اندازه ی برخی از آثار است . این کادرهای بی اندازه کوچک می توانند که در خود توانمندی اثر را مضمحل سازند .ثار کوچک امکان این را دارند که خود را در خود گم کنند .این یادداشت را بهتر است که با تاکید بر فضای مناسب و مدیریت خوب و حرفه ای گالری دیدار به پایان رساند . به همراه سلیقه و نظمی که بر ایجاد آن فکر شده است و تلاش بر ماندگاری و پویایی آن که از میان گفته های سرکار خانم سیلانی بسی هویدا بود.
با سپاس از ایشان . //
حسام عزمی – اردیبهشت ماه 97 / اصفهان