به بهانه نمایشگاه استاد طاهری در گالری دیدار.
به قلم سید محمود حسینی
آثار به نمایش در آمده در این نمایشگاه طی سالهای 1393 تا اکنون آفریده شده بودند که هنرمند در آنها با فاصله گیری از طبیعت، فضایی بی مکان و زمان، با استفاده از شیارها ، بافتها و تکسچرهای متفاوت بوجود آورده بود. این آثار بیننده را به یاد زمین های شخم زده، کلوخ ها و کرت بندی های کشاورزی می اندازد که از بالا به آنها نگاه شده است و به صورت منظم و یا نامنظم در سطح بستر بوم نقش بسته اند. خطوط مواج و رهایی که پستی و بلندی ها و بافت خشن آن در هم تنیده شده است و لایه های متفاوتی از ذهنیت هنرمند را نشان می دهد.
اگر چه دوری و نزدیکی به طبیعت همواره در کارهای طاهری دیده می شود ولی روح طبیعت نگاری هیچ‌گاه از کارهای وی رخت بر نبسته است و پیوند دهنده آثار است. هنرمند بر اصول ر‌‌عالیستی و حجم پردازی به خوبی تسلط دارد و این بار پا را از این هم فراتر گذاشته و تمامی قواعد و اصول آکادمیک را می شکند تا با سطوح و بافت های خشن قصه های ذهنی اش را منقوش کند. اگر چه این تجربه ها به صورت مفصل توسط اکسپرسیونیست ها در غرب انجام شده است اما در این برهه از زمان و توسط یک هنرمند اصفهانی بار دیگر بهانه ای برای کندو‌کاو و جستجو در ناخود آگاه ذهنی هنرمند دارد.
در ادامه این تجربه گری ها استفاده از سطوح براق فلز ی انعکاس ذهنیت مخاطب را در آثار ممکن نموده و وی را در ذهنیت نقاش سهیم می کند و آیینه درون هنرمند را بیشتر منعکس می کند و تجربه گری های موفقی است که می تواند در تشریح جهان پیرامون هنرمند به صورت یونیک شکل خود را پیدا کند.

آبان 1397